Kalabalıklar

Nedir ki karartan bu kimsesiz bulutları?

Yatakları soğuk yapanla aynı şey midir?

Gündüz dahi gelmeyen şu güneş ışıkları,

Belli ki ömürlerimiz son vadesindedir.

Düzen içinde kaos, kaos içinde düzen;

Kalabalıklar ile artıyor yalnızlığım.

Bakmaya yüzüm yok, insanlığımdır bu giden,

Klakson seslerinden, elemdir yaşadığım.

Yatarken bir lâhza soğuk beşiklerinizde,

Fışkırır ruhunuzdan siyahın sâdâları.

Güzleri kışa döndüren o gözlerinizde,

Görürüm, anlatamam, korkunç ızdırapları.