Kalabalıklar

Nedir ki karartan bu kimsesiz bulutları?

Yatakları soğuk yapanla aynı şey midir?

Gündüz dahi gelmeyen şu güneş ışıkları,

Belli ki ömürlerimiz son vadesindedir.

Düzen içinde kaos, kaos içinde düzen;

Kalabalıklar ile artıyor yalnızlığım.

Bakmaya yüzüm yok, insanlığımdır bu giden,

Klakson seslerinden, elemdir yaşadığım.

Yatarken bir lâhza soğuk beşiklerinizde,

Fışkırır ruhunuzdan siyahın sâdâları.

Güzleri kışa döndüren o gözlerinizde,

Görürüm, anlatamam, korkunç ızdırapları. 

Şimdilik

Üşüyorum

Belki sensizlikten

Belki sessizlikten

İhtiyacım olan,

Odamda benden başka bir nefes daha.

Çağırıyor uzaklar, karanlıklar

Gitmiyorum.

Biliyorum ki gelecek bir gün

Tutuşturacak gönlümdeki kor ateşi

Ama şimdilik

Sadece

Üşüyorum

Kadınımın Ölümü

Sarhoşluklarla bezeli bir akşam,

Sınırı geçmişizdir belki çoktan.

Ve rakı kadar beyaz bir kadın,

Neden durur omzuma böyle yakın?

Gece kadar siyah gözlerdi bakan,

Parlayan ve sonra yorgun kapanan.

Hafî bakışlarla sevdiğim kadın,

Neden durur kalbime böyle yakın?

Varsın yansın dünya, ebed ve beşer,

Kalmasın geride ne aşk ne keder.

Kalbimi tam kalbinden vur ey kadın!

Neden, neden durursun ölüme böyle yakın?

Siyah Orkideler

Örselenmiş aşkların mezarındayım bugün

Tükenmiş takatî sevdalıların

Sabırla bekliyorlar diriliş gününü

Ve gökmavi feveran etmiş sanki bu duruma

Boşaltıyor üstümüze askerlerini mütemadiyen

Peki ya sen sevgilim?

Sen de bekliyor musun yanımda?

Yoksa makyajın akmasın diye gelmeyecek misin

Yanıma?

Ya kehribar balı gözlerin?

Onlar da kalabilecekler mi kuru çeşme misali?

İyisi mi hiç olmasın bu ziyaret

Beni mümtaz dostlarımla helâk et

Elimde siyah orkideler.